Gay icon

Η Μαντόνα θεωρείται ίσως το μεγαλύτερο gay είδωλο της ιστορίας, γιατί ήταν η πρώτη μεγάλη σταρ που εξέφρασε ανοιχτά τη στήριξή της απέναντι στους ομοφυλόφιλους μέσα από τη μουσική της.

Ως gay icons ή γκέι είδωλα αναφέρονται άνθρωποι προερχόμενοι συνήθως από τον χώρο της τέχνης και του θεάματος, που λειτουργούν ως πρότυπα για την πλειονότητα των ομοφυλόφιλων και ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, χωρίς οι ίδιοι να έχουν απαραίτητα τον ίδιο σεξουαλικό προσανατολισμό. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα gay icons των ομοφυλόφιλων ανδρών είναι γυναίκες, κυρίως προερχόμενες από το χώρο του κινηματογράφου και του τραγουδιού. Τέτοια παραδείγματα είναι οι Τζούντι Γκάρλαντ, Μαντόνα, Σερ, Γκλόρια Γκέινορ και Lady Gaga. Μια περίπτωση ανδρικού συγκροτήματος ήταν οι Village People, οι οποίοι συνδύαζαν την υπερβολικά αρρενωπή (μάτσο) εμφάνιση με τη χρήση φτερών και άλλων αξεσουάρ. Ως αντίστοιχα είδωλα για τις λεσβίες θεωρούνται οι Μάρλον Μπράντο και Τζέιμς Ντιν.

Η ποπ μουσική κατά τη διάρκεια των χρόνων μεταμορφώθηκε από το ωμό ροκ εν ρολ, μέσω της σόουλ, της ψυχεδέλειας, του γκλαμ και του πανκ, στη φουτουριστική ηλεκτρονική ντίσκο και ταυτοχρόνως οι ΛΟΑΤΚΙ+ άνδρες και γυναίκες πέρασαν από τη σκιά και τον διαρκή κίνδυνο της βίας, του εξοστρακισμού και του εκβιασμού, στην ορατότητα, αν όχι ακριβώς στην καθολική αποδοχή. Η ορατότητα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ήρθε χάρη και στις λαμπερές φιγούρες όπως ο David Bowie καθώς και σε γκέι είδωλα όπως η Grace Jones και η Donna Summer, που παρά το γεγονός ότι ήταν στρέιτ, εξέφρασαν και ενσάρκωσαν τα όνειρα και τις επιθυμίες μιας ολόκληρης κοινότητας.

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

• Frightening the Horses: Gay Icons of the Cinema, Eric Braun (2002). ISBN 1-903111-10-2
• 20th Century Icons-Gay, Graham Norton (2001). ISBN 1-899791-77-9
• Gay histories and cultures, George E. Haggerty (2000). ISBN 0-8153-1880-4
• The Culture of Queers, Richard Dyer (2002). ISBN 0-415-22376-8