Ενδελλίτης
Ενδελλίτης. Προέλευση: Σλοβακία | |
Γενικά | |
---|---|
Κατηγορία | Πυριτικά |
Χημικός τύπος | Al2Si2O5(OH)4 . 2(H2O) |
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά | |
Πυκνότητα | 2,2 gr/cm3 |
Χρώμα | Άχρωμο, γκρίζο, καστανό, μπλε, πράσινο |
Σύστημα κρυστάλλωσης | Μονοκλινές |
Κρύσταλλοι | Πολύ μικροί, δύσκολα ορατοί με γυμνό οφθαλμό |
Υφή | Συμπαγής, κοκκώδης, γαιώδης |
Διδυμία | Όχι |
Σκληρότητα | 1 - 2 |
Σχισμός | Δεν παρατηρείται |
Λάμψη | Πορσελανώδης έως αλαμπής |
Γραμμή κόνεως | Λευκή |
Πλεοχρωισμός | Δεν αναφέρεται |
Διαφάνεια | Διαφανής έως ημιδιαφανής |
Παρατηρήσεις | Δεν φθορίζει, αμαγνητικός |
Ο ενδελλίτης (αγγλ. endellite) είναι ένυδρο πυριτικό ορυκτό του αργιλίου. Με το όνομα αυτό αναφέρεται μόνο στην ευρωπαϊκή βιβλιογραφία, στην αμερικανική αναφέρεται ως «αλλοϋσίτης-10Å» (halloysite-10Å), σαφώς διακρινόμενος από τον σχεδόν ομώνυμο αλλοϋσίτη-7Å (halloysite-7Å, Al2Si2O5(OH)4).[1] Το όνομα «ενδελλίτης» έλαβε από το Γερμανό γεωλόγο Kurt Endell, έναν από αυτούς που ανακάλυψαν το ορυκτό. Ο όρος ενδελλίτης δεν χρησιμοποιείται πλέον ήδη από το 2006.
Δεν είναι συνηθισμένο ορυκτό, εμφανίζεται κυρίως ως προϊόν εξαλλοίωσης στις στοές ορυχείων. Απαντάται στη Γερμανία, την Αυστρία (Στυρία), τη Σλοβακία, το Θιβέτ, το Μεξικό, την Ουαλία και τις Πολιτείες Αριζόνα και Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
Στην Ελλάδα ανευρίσκεται στα μεταλλεία Λαυρίου (Χριστιάνα, Ιλάριον, Ιλάριον Νο. 50, Ζαν Μπατίστ, Σερπιέρη και Σούνιο Νο 19).
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1-4437-4224-4
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Δεν πρέπει, επίσης, να συγχέεται ούτε με τον «απλό» αλλοϋσίτη