Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|5|06|2024}}
Μαρξισμός, Διαλεκτική λογική, Επιστημολογία, Φιλοσοφία της ιστορίας, Ηθική
Ο Βίκτωρ Αλεξέγιεβιτς Βαζιούλιν (Виктор Алексеевич Вазюлин, χωριό Σαλμάνοβο της περιοχής Ζβενιγκορόντσκι νομού Μόσχας30 Αυγούστου1932 - Μόσχα8 Ιανουαρίου2012) υπήρξε κορυφαίος σοβιετικός φιλόσοφος. Έγινε γνωστός ως βαθύς γνώστης και μελετητής του έργου του Καρλ Μαρξ, καθώς και για την περαιτέρω ανάπτυξη του μαρξισμού, μέσω της διαλεκτικής άρσης του κεκτημένου του.
Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ (1950-55), υποστήριξε διδακτορική διατριβή το 1964 και μεταδιδακτορική το 1971. Το 1964 έγινε καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο, όπου και δίδαξε έως την συνταξιοδότησή του. Δίδαξε επίσης στα Πανεπιστήμια της Μπρατισλάβα και της Πράγας.
Ο Βίκτωρ Αλεξέγιεβιτς Βαζιούλιν δημιούργησε μια πρωτότυπη κατεύθυνση στην κοινωνική θεωρία, τη διαλεκτική λογική και την μεθοδολογία της επιστήμης. Βασικά επιστημονικά επιτεύγματα του Β.Α. Βαζιούλιν είναι τα ακόλουθα:
1. Η αποκάλυψη της λογικής του θεωρητικού μέρους του «Κεφαλαίου» του Καρλ Μαρξ μέσω της συστηματικής κατηγοριακής εξέτασης του πολιτικοοικονομικού περιεχομένου με παράλληλη κριτική ανάλυση της «Επιστήμης της λογικής» του Χέγκελ. Αυτό επέτρεψε την επεξεργασία της μεθοδολογίας της ανεπτυγμένης επιστημονικής έρευνας, της ανεπτυγμένης επιστήμης ως οργανικού όλου. Στα πλαίσια αυτής της λογικής και μεθοδολογίας αποκαλύπτεται «σε καθαρή μορφή» η ανάβαση από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο στην ενότητά της με την ανάβαση από το αισθητηριακό συγκεκριμένο στο αφηρημένο, το λογικό στην ενότητά του με το ιστορικό, ο λόγος στην ενότητα με τη διάνοια.
2. Η συγκεκριμένη-ιστορική προσέγγιση του μαρξισμού, ως επιστημονικού συστήματος, αναπτυσσόμενου μέσω της εμφάνισης και επίλυσης νομοτελειακών αντιφάσεων. Ενός συστήματος, εσωτερικά ενιαίων στη διαφορά τους, συστατικών στοιχείων, καθένα εκ των οποίων βρίσκεται σε ορισμένο επίπεδο του γίγνεσθαι και της ανάπτυξής του. Η λογική και μεθοδολογική εξέταση της ιστορίας του μαρξισμού (από τη σκοπιά της μεθοδολογίας της πολιτικής οικονομίας της κεφαλαιοκρατίας – του πλέον αναπτυγμένου συστατικού στοιχείου) επέτρεψε στον Β.Α. Βαζιούλιν, πρώτον: να ανακαλύψει τις νομοτέλειες και αντιφάσεις (αναγκαίες πλάνες κ.τ.λ.) του γίγνεσθαι της επιστημονικής έρευνας, δηλ. της κίνησης της νόησης από την επιφάνεια προς την ουσία του αντικειμένου, και δεύτερον: να επικεντρώσει τις ερευνητικές του προσπάθειες στην κατεύθυνση της ανάπτυξης του μαρξισμού με τις περισσότερες προοπτικές. Τα προαναφερόμενα επιτεύγματα είναι εσωτερικά συνδεδεμένα με την προσέγγιση της επιστημονικής νόησης ως φυσικο-ιστορικής διαδικασίας.
3. Η δημιουργική ανάπτυξη της μεθόδου επιστημονικής έρευνας του Κ. Μαρξ επέτρεψε στον Β.Α. Βαζιούλιν να αποκαλύψει την εσωτερική συστηματική αλληλοσύνδεση των νόμων και των κατηγοριών της κοινωνικής θεωρίας που απεικονίζει την δομή της ανεπτυγμένης κοινωνίας, και να αναδείξει την θεωρητική περιοδολόγηση της ιστορίας της ανθρωπότητας (τις νομοτέλειες της αρχής, της πρωταρχικής εμφάνισης, της διαμόρφωσης και της ωριμότητάς της) υπό το πρίσμα της αλληλεπίδρασης φυσικών και κοινωνικών παραγόντων.
W.A. Wasjulin: Das Historische und das Logische in der Methodologie von Karl Marx, in: Internationale Marx-Engels-Foruschung (Marxistische Studien. Jahrbuch des IMSF 12), Frankfurt/M 1987, S.238-244
V.A. Vazjulin: Nach dem Sieg der Konterrevolution – den welthistorischen Übergang zum Kommunismus denken. Gespräch in Moskau, 1992 geführt von Gudrun Havemann, Wladimir Koschel und Manolis Dafermakis in Moskau, veröff. in Zeitschrift Marxistische Erneuerung – Z. – Nr. 14, Juni 1993