Μαρία της Μόντενα
Μαρία | |
---|---|
Πριγκίπισσα της Μόντενα Βασίλισσα της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας | |
Βασιλική σύζυγος της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας | |
Περίοδος | 6 Φεβρουαρίου 1685 – 11 Δεκεμβρίου 1688 |
Στέψη | 23 Απριλίου 1685 |
Προκάτοχος | Αικατερίνη της Μπραγκάνσα |
Διάδοχος | Γεώργιος της Δανίας |
Γέννηση | 5 Οκτωβρίου 1658 Παλάτι της Μόντενα, Μόντενα, Δουκάτο της Μόντενα και του Ρέτζιο |
Θάνατος | 7 Μαΐου 1718 (59 ετών) Κάστρο του Σεν Ζερμέν αν Λεγιέ, Παρίσι, Γαλλία |
Τόπος ταφής | Μονή των Επισκέψεων, Σαγιό, Γαλλία |
Σύζυγος | Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας |
Επίγονοι | Ιάκωβος της Ουαλίας Λουίζα-Μαρία-Θηρεσία |
Οίκος | Οίκος των Έστε |
Πατέρας | Αλφόνσος Δ΄ της Μόντενα |
Μητέρα | Λάουρα Μαρτινότσι |
Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Η Μαρία της Μόντενα (Maria di Modena, 5 Οκτωβρίου 1658 - 7 Μαΐου 1718) από τον Οίκο των Έστε ήταν κόρη του Δούκα της Μόντενα & Ρέτζο και με τον γάμο της έγινε η σύζυγος του Ιακώβου Β΄ της Αγγλίας, Σκωτίας και Ιρλανδίας.[1][2][2]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μαρία Βεατρίκη Ελεονώρα Άννα Μαργαρίτα Ισαβέλλα ήταν η μοναχοκόρη του Αλφόνσου Δ΄ των Έστε, Δούκα της Μόντενα & του Ρέτζο, και της Λάουρα Μαρτινότσι.
Ο μικρότερος αδελφός της Μαρίας, Φραγκίσκος Β΄, διαδέχτηκε τον πατέρα του στον δουκικό θρόνο το 1662.[3] Η εκπαίδευση της Μαρίας ήταν εξαιρετική:[4] μιλούσε άπταιστα γαλλικά και ιταλικά, είχε καλή γνώση των λατινικών και αργότερα μιλούσε αγγλικά.[5][6]
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1673 η Μαρία παντρεύτηκε τον κατά 25 χρόνια μεγαλύτερό της, Ιάκωβο, Δούκα της Υόρκης. Η Μαρία και ο Ιάκωβος μαζί απέκτησαν:
- Αικατερίνη Λώρα (10 Ιανουαρίου-3 Οκτωβρίου 1675).
- θνησιγενές παιδί (Οκτώβριος 1675).
- Ισαβέλλα της Υόρκης (1676-1681).
- Κάρολος, Δούκα του Κέιμπριτζ (7 Νοεμβρίου-12 Δεκεμβρίου 1677), πέθανε από ευλογιά.
- Ελισάβετ (1678).
- θνησιγενές παιδί (Φεβρουάριος 1681).
- Καρλόττα Μαρία (16 Αυγούστου 1682).
- θνησιγενές παιδί (Οκτώβριος 1683).
- αποβολή (8 Μάϊου 1684).
- Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος (1688-1766), Πρίγκιπα της Ουαλίας και διεκδικητή του θρόνου ως Ιάκωβος Γ΄ της Αγγλίας και Η΄ της Σκωτίας. Ηγέτης των Ιακωβιτών. Νυμφεύτηκε την Μαρία Κλημεντίνη Σομπιέσκα. Απέκτησαν 2 γιους.
- Λουίζα Μαρία Θηρεσία Στιούαρτ (1692-1712), πέθανε από ευλογιά.
Λίγους μήνες μετά τη γέννηση του διαδόχου Ιακώβου, ξέσπασε η επανάσταση του 1688, γνωστή ως Ένδοξη Επανάσταση. Τον Δεκέμβριο του 1688 η Μαρία φεύγει για Γαλλία με τον γιο της Ιάκωβο. Οι συνωμότες κάλεσαν την μεγαλύτερη κόρη του Ιακώβου, Μαρία, με τον σύζυγό της, Γουλιέλμο της Οράγγης, να πάρουν το θρόνο. Ο Ιάκωβος καταφέρνει να φύγει και να επανενωθεί με την οικογένειά του στις 23 Δεκεμβρίου. Στην εξορία, έζησαν ως φιλοξενούμενοι του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας στο Κάστρο του Σαιν Ζερμαίν-αν-Λαι.
Όταν πέθανε ο Ιάκωβος, η Μαρία καταφέρνει να πείσει τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ να αναγνωρίσει τον γιο της ως βασιλιά της Αγγλίας και της Σκωτίας, γεγονός που επιτάχυνε την αγγλική συμμετοχή στον πόλεμο της ισπανικής διαδοχής.
Η Μαρία πέθανε στις 7 Μαΐου 1718 στο Κάστρο του Σαιν Ζερμαίν-αν-Λαί σε ηλικία 59 ετών, από καρκίνο του μαστού. Θάφτηκε στη Μονή των Επισκέψεων του Σαιγιό στο Παρίσι. Χρόνια αργότερα, ο τάφος της καταστράφηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.
Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 5 Οκτωβρίου 1658 - 20 Σεπτεμβρίου 1673: Η Βασιλική Υψηλότητα
- 20 Σεπτεμβρίου 1673 - 6 Φεβρουαρίου 1685: Η Βασιλική Υψηλότητα Η Δούκισσα της Υόρκης
- 6 Φεβρουαρίου 1685 – 11 Δεκεμβρίου 1688: Η Μεγαλειότητα της Η Βασίλισσα
- 11 Δεκεμβρίου 1688 - 7 Μαΐου 1718: Η Μεγαλειότητα της Η Βασίλισσα Μαρία
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Allan, Fea (1909). James II and His Wives. Meuthon and Co.
- Brown, Beatrice Curtis (1929). Anne Stuart: Queen of England. Geoffrey Bles.
- Chapman, Hester (1953). Mary II, Queen of England. Jonathan Cape.
- Cont, Alessandro (2009). "Sono nato principe libero, tale voglio conservarmi”: Francesco II d’Este (1660–1694), “Memorie Scientifiche, Giuridiche, Letterarie”, Accademia Nazionale di Scienze Lettere e Arti di Modena, ser. 8, 12, 2, pp. 407–459, https://www.academia.edu/6412388/_Sono_nato_principe_libero_tale_voglio_conservarmi_Francesco_II_dEste_1660-1694_
- Fraser, Antonia (2002). King Charles II Phoenix. (ISBN 978-0-7538-1403-1)
- Fraser, Antonia (2007). Love and Louis XIV: The Women in the Life of the Sun King. Phoenix. (ISBN 978-0-7538-2293-7)
- Gregg, Edward (1980). Queen Anne. Routledge & Kegan Paul.
- Haile, Martin (1905). Queen Mary of Modena: Her Life and Letters. J.M. Dent & Co.
- Harris, Tim. (2007). Revolution: The Great Crisis of the British Monarchy 1685–1720. Penguin. (ISBN 978-0-14-101652-8)
- Maclagan, Michael; Louda, Jiří (1999). Line of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe. Little, Brown & Co. (ISBN 1-85605-469-1)
- Marshall, Rosalind (2003) Scottish Queens, 1034–1714. Tuckwell Press.
- Oman, Carola (1962). Mary of Modena. Hodder & Stoughton.
- Starkey, David (2007). Monarchy: From the Middle Ages to Modernity. Harper Perennial. (ISBN 978-0-00-724766-0).
- Turner, FC (1948). James II. Eyre & Spottswoode.
- Uglow, Jenny (2009). A Gambling Man: Charles II and the Restoration. Faber & Faber. (ISBN 978-0-571-21733-5)
- Waller, Maureen (2002). Ungrateful Daughters: The Stuart Princesses Who Stole Their Father's Crown. Hodder & Stoughton. (ISBN 0-340-79461-5)
|